Aan de oorsprong van deze wedstrijd die boven de doopvont werd gehouden in 1949 liggen Omer Vandamme, Emiel Vandepitte, Maurits Trybou en Marcel Deruytter en Camiel Huyghe. Ze hadden allen een aantal zaken gemeen: ze waren bekende Stadenaars, woonachtig op de wijk Mispelaar Eik en vooral allen fervente wielerliefhebbers met een groot hart voor “de koers”. Normaliter hadden we op vandaag nooit gesproken van “Gent-Staden” doch van “Brussel-Staden”. Door een dom toeval werd het Gent-Staden. Omer Vandamme, toenmalig uitbater van café “De Pompier” kon een sponsorbedrag van 1.000 franken krijgen van z’n toenmalige brouwer, de brouwerij Meiresonne uit Gent op voorwaarde dat de wedstrijd zijn start nam in Gent. Zo werd het uiteindelijk Gent-Staden in plaats van Brussel-Staden met als vertrekpunt “De Sterre” te Gent. Eind de jaren ’80 veranderde de startplaats naar de Blaarmeersen uit noodzaak. Organisatorisch groeide de wedstrijd uit z’n voegen maar vooral het gebrek aan kleedkamers voor de renners lag aan de basis van deze beslissing. 

Van in den beginne was het lokale keukenbedrijf Trybou een stuwende maar vooral financierende kracht achter het ganse koersgebeuren. Einde de jaren ’40, begin de jaren ’50 bezaten nog niet zoveel mensen een wagen zodat veel renners vanuit Staden hun fiets in een camionette van de firma Trybou staken en met deze zelf ook meegingen teneinde er te raken en de start te kunnen nemen.

Bij de eerste editie ging Roger Derous uit Aartrijke met de bloemen lopen en werd een deficit genoteerd van 6.000 frank doch het jaar erop werd dit al snel gerecupereerd. Bij aanvang werd Gent-Staden verreden op de eerste zondag van april. Om wat reclame te maken voor de wedstrijd en renners aan te spreken om te starten werd door de organisatoren telkens naar de start van Gent-Ieper (of de Kattekoers) getrokken. Dit viel best mee in zoverre zelfs dat ook meer en meer Hollanders aan de start kwamen van Gent-Staden. Oorspronkelijk lukte dit niet zo gemakkelijk daar de sportieve noorderburen verploatsingskosten vroegen om aan de start te komen. Doch hierop is de organisatie nooit in gegaan, er nog nooit ook maar één centiem aan een renner betaald om te starten.

Bij de winnaars van Gent-Staden hebben ook talrijke Stadenaars (Jozef Vancoillie, Pieter Assez, Roger Clinckemaillie, Frans Despeghel, Marc Assez, Kristof Taillieu, Jelle Wallays,…)  deze wedstrijd betwist doch tot hiertoe kon enkel Jelle Wallays de zege in eigen gemeente houden. Ook Frans Despeghel rook in 1957 de zegetuil reeds toen hij solo naar de meet fietste doch op 300 meter van de finish en 100 meter van de ouderlijke woning bij de lurven gevat werd en slechts 4de eindigde. Andere tot de verbeelding sprekende winnaars zijn onder andere Jef Planckaert (1954) die in de gutsende regen en bij stormweer met minuten voorsprong arriveerde terwijl de andere renners bijna van de fiets waaiden. Ook de editie gewonnen door Michel Pollentier (1971) waarbij Freddy Maertens in volle finale lek reed op Stadenberg spreekt tot de verbeelding. Of de Nederlander Toine Van den Bunder die er in slaagde Gent-Staden 5 jaar naeenvolgend op zijn palmares te schrijven.

De datum van de wedstrijd werd na enkele jaren ook gewijzigd. Na wat naam en faam opgebouwd te hebben wilde men de wedstrijd nog meer glans geven door deze te laten figureren als één van de openingswedstrijden van het nieuwe wielerseizoen. Zo wordt Gent-Staden sinds decennia betwist op de 9de zondag van het jaar en valt die telkens daags na de openingsklassieker Omloop Het Nieuwsblad. Ondertussen is er met Brussel-Opwijk wel een serieuze concurrent bij gekomen doch de organisatie heeft de eer om deze klassieker binnen te rijven aan zich voorbij laten gaan omwille van verschillende redenen. Dit zou organisatorisch nog meer gevergd hebben en vooral heel wat meer centen noodzakelijk gemaakt hebben. 

In 1986 was Gent-Staden zelfs de enige wielerwedstrijd die in het openingsweekend betwist werd. Het land werd dan geteisterd door hevige sneeuwval waardoor onder andere De Omloop Het Volk en Brussel-Kuurne-Brussel niet beslecht konden worden. De Stadense organisatie slaagde er echter in om heel veel mensen op de been te brengen om sneeuw te ruimen langs het parcours dat de wedstrijd toch is kunnen doorgaan. Dit typeert meteen de sfeer en sympathie waarop deze organisatie mag rekenen van de lokale bevolking doch van ook heel veel mensen buiten de gemeente. Met Gent-Staden wordt de gemeente op de kaart gezet en is voor elke wielerliefhebber en inwoner een hoogdag en dit willen we zo houden, nog vele jaren verder.

 

Mario Snaet